Son Çağrı

2306.08

02:26

Ne zamandır sürekli
Mutsuzluğumdan söz ediyordum.
Okursanız anlayacağınız gibi;
Mutsuzluğumun kaynağı yalnızlığımdır.
Yalnızlığımın nedeni ise yalanlarım...

Yanlış anlaşılmasın!
İnsanlar yalanlarımı anladıkları için değil,
Anlamadıkları için yalnızım kalabalıkta.
Yalanlarımın arkasını göremedikleri,
Beni göremedikleri, hatta hiç aramadıkları için yalnızım...

Nasıl bilebilirim birinin beni sevdiğini,
Daha o beni bilmezken.
Beni anladığını nasıl bilebilirim,
Karşımdaki hayatta nerde durduğumdan habersizken.
Beni onlara göstermezken...
İstediğim için değil, mecburiyetten...

O kadar gömülmüşüm ki beni yok eden yalanlara,
Artık benliğim boğulmak üzere!!!
Yani anlayacağınız artık;
Birinin beni görmesi,
Hayat vermesi gerek!

Gölge

Yokum ben!
Görmeyin, duymayın beni.
İsteğim değil bu benim,
Olması gereken sadece.

Ben gölgede gezen değil,
Gölgenin ta kendisiyim.
Işığa göz kırpan,
Onun gibi olmak isteyen,
Ama ışıkta var olamayan ben...

Yanlış anlamayın beni,
Birinin gölgesi değilim ben;
Yek vücut olan ben,
Sadece karanlığım!...

Yok etmeye istekliyim kendimi.
Işığa çıkmaya...
Yalnız kabuğumdan çıkıp,
Işıkta yok olmaya meyilliyim.

Ama dediğim gibi dostum sana;
Yarın yapılacaklar,
Şimdiye dahil olmayan köşelerinde kalmalılar.
Bugün, bu saat, bu an hâlâ karanlık...
Ateşe uçan böcek misali ışık arayışındayım.
Lütfen öldürün beni artık!...
Çemberin içine girmek istiyorum...

Durakta Bekleyen Ben

08.06.2008

Saat: 15:10

Boğuluyordum dün gece
Kendimi zor attım sokağa.
Yokuşlardan indim,
Bir otobüs durağı;
Gecenin karanlığında ışıldıyordu önümde.
Oturdum, ışığına ortak oldum.
Geçen arabalar, çevredeki mutlu insanlar,
Seni hatırlattı bana...

Bekleyemedim daha fazla, elim telefona gitti,
Özensizce, içimden geldiği gibi seni istedim.
Umudum kırıldı gelen yazıyla ama yılmadım;
Zorladım şansımı...
Belki de zorlamamalıydım ne dersin?...

İlk defa denedim böyle bir şey;
Telefonla asosyelce mesajlar...
Ama anlamalısın duramadım bir dakika daha,
Sensiz gecede otobüs durağı kadar yalnızdım...
İçi yolcusuz, yalnız...

Konduramıyor musun?...
Neden?...
Halbuki ben...
Neyse gereksiz sözler bunlar!
Olanlar oldu
Geçti zaman
Sen benim gibi hissetmiyorsun
İşin özü burada saklı
Yine olmadı, yine tekim

Yalnızım, karanlıkta önünü görecek kadar ışığı olmayan otobüs durağı kadar...