Yine Senleyim Bugün...

Kafamı kaldırınca
Bal rengi gözlerinle karşılaştım
Hiç istemesem de nezaket gereği;
Davetimle masama,
Gözlerimle denk oldu
İçimi kıpırdatan gözlerin…

Değişmişsin görmeyeli
Saçın , giyimin…
Tek değişmemiş olan,
Yaşamaya duyduğun istek…

Yine kapıldım sana …
Günlerdir seni düşünüyorum.
Her an, her saniye benimle olmanı,
Beni yine eskisi gibi izlemeni istiyorum.

Ama nedenler, olmazlar hala aynı!
Başkasına aitsin be güzelim,
Benimle ölürsün için için...
Görüyorum isteksizce,
Kafamı çevirsem de “olmaz” hala orda
Nedenlerin birliği
İsteklerimin güçsüzlüğü
Yine koparıyor seni benden
Güle güle…

KALABALIKTA GÖREMEDİĞİM

İstanbul’dayım…
Kör oldum göremiyorum boğazı
Ne o ışıl ışıl Anadolu
Ne de beni barındıran Avrupa

Koku alamıyorum…
Gül bahçesinin kokusu gelmiyor
Tüm çiçekler yerli yerinde
Ama ben algılamıyorum ne birini , ne birçoğunu…

Bir ışık , ne bir ses , bir güzel görünmüyor ufukta
Sadece sulu , kara bulutlar…
Kalabalığın içinde göze batan kimse
Ben göremiyorum
Yalvarırım dostlarım benim gözlerim olun
Önümü göreyim…
Benim kulaklarım , burnum olun ki
Duyumsayayım doyasıya algılanacakları
Biliyim ki yalnız değilim

Gururumu bıraktım bir kenara artık
Yardım dileniyorum
Biliyorum ki tek değilim
Sadece algımı yitirdim
Geçmişim kararttı tüm duygularımı
Bir değil birçok saat istiyorum
Değer vermek değil , değer görmek…

"Ben yazdım H. düzenledi...."
"Aynı şeyi benzer ama içinde ayrılıklar barındıran iki şekilde anlatmaya çalıştım, bu nasıl anlayıştır şeklinde yorumlar duymak istemiyorum :( " :P

HATIRALAR

Gözlerim kapalı dolanıyorum İstanbul’da
Ne boğazın gece ışıltısı,
Ne Galata’nın ihtişamı
Yok benim için
Yalancıktan kör şekilde
Olduklarını bilmeme rağmen göremiyorum…

Bugün yine girdim o gül bahçesine
Güller orda biliyorum ama alamıyorum kokularını
Tek algıladığım
Başarısız hissetme çabalarim sonucu elime batan dikenler

Bugün de çiktim yürüye yürüye o bahçeden
Batan dikenleri ayıklayarak geçti yolculuğum
Ne zamanım ne de fırsatım kaldı hissetmeye onları…
Yalnız iki his verdiler bana
Başarısızlığın utancı sağ omzumda
Dikenlerin acısı ise solda

Her gün taşiyorum bu yükü omuzlarımda
Devam etmek zor geliyor her seferinde artan o yükle
Pes etmem yakındır dostlarım…
Ondan benim feryadım…

Tek dileğim açmanız gözümü ,
Göstermeniz yerlerini onların
Yoksa benden bu kadar
Başarısızlıklarımı da hatıra olarak alıp yanıma,
Kaçıyorum buradan.
Yalnız başladığım yolculuğa,
Ellerimdeki yaralar ile
Başka yerde devam edeceğim…

Beni arayan olursa
Arkamdaki dikenlerden oluşan izi takip etsin
Eğer ki iz biterse ,
Aramayın artık.
Bilin ki başardım sonunda
Mutluyum…

H. Düzenledi

Devam Etmek...

Uyandım...
Yine aynı oda, beyaz badana bağzı yerlerde dökülmüş
Tanıdık, sadece benim odama özgü o koku yerli yerinde
Gözlerim açık ama beynim hâlâ rüyamın etkisinde
Yeşillik alan, kuş sesleri faso fiso...
Bilindik Huzur dolu ortam işte...


Birden bir gerginlik alıyor beni...
Huzur?...
Rüyadan gerçeğe akmayan duygu...
'Aktive oluyor' beynim yapacak bir işi var artık,
Hemen duyguyu analiz et,
Hayatına uyarla!


Huzurun kaynağı ne kuş sesi, ne yeşil renk...
Sorumsuzluk...
Bakan, isteyen, bekleyen kimse yok...
Ne yaklaşan sınavlar, ne cevap bekleyen sorular...
Yanlız ben, öylece duruyorum boş, isteksiz, ham şekilde
Peki ya yaşama uyarlamak?...
İmkansız olduğu kadar da GEREKSİZ!


Kabulleniyor ve sarılıyorum hayatıma
Yaşadığım için seviniyorum!???
Beklentilerim ve benden beklenenler var...
Yaşam amacımı bulmak için kalkıyorum yataktan,
Tekrar ve tekrar HERGÜN...

Almadan vermek

16.05.08
Saat; 15:51

Düşünmek, düşünülmek güzel şey,
Gösterişe kaçmadan
Sadece hatırlamak
Hem de sadece doğum günü falan değil,
Ansızın aklına geldiği için...

Birilerinin hayatına dokunmak güzel şey,
Küçük bir mutluluk vermek.
Herkesin kendi yoluna ayrıldığı şu günlerde,
Yolculuk sırasında beni hatırlatacak bir şey
Belki bir hediye,
Ya da tek bir kelimeyle...

Karşılıksız sevmek güzel şey,
İçinden geldiği için yapmak,
Korkutucu günlerde düşünüp,
Sana insan olduğunu hatırlatan
Sevme, sevilme, düşünme, düşünülme yetisi

Anlamadan kabullenmek güzel şey
Katıldığın için değil,
İnandığın için birinin yanında durmak
Evet, evet mutluluğun yolu bu...
İhtiyaç duyduğun için değil,
Sırf inandığın için,
Gösteriş için değil,
Hatırladığın için,
Bir şey vermek.
Karşılığında ise tek bir kelime;
“TEŞEKKÜR”
İşte mutluluk bunda gizli...

Buzdan Zaman

Durdu zaman ilerlemiyor
O koku, o gözler hâlâ karşımda
Kolay değil o takvim yapraklarının kopması artık benim için
Hep aynı takvim karesinden beni izleyen
Bakınca benliğimin içini gösteren gözler var

Bir dönem daha kapandı benim için
Hep aynı başarısızlığın sahiplendiği bir dönem daha
Aslında amacıma çok yaklaşmıştım bu sefer
Neredeyse salacaktım kendimi mutluluğa
Çıkarmak üzereydim UTANÇ ve YALANDAN oluşan o tasmayı
Başaramadım yine, tekrar ve tekrar...
Her tekrarda sıkılaşan tasmamdan kaynaklı olaraktan

Tasmamın ucu kimin elinde belli değil
Belki bende, belki de tanımadığım ya da tanıyamadığım birinde
Çekiştiriyor beni,
İleri giden zamanda hep aynı yerde kalmama neden oluyor
Yanımdan geçen her insan bakıyor bana,
Daha doğrusu tasmalı,tutsak bana...
Görülmeden, anlaşılmadan, hissizce yargılanıyorum yine...
Tekrar ve tekrar....

Geçmişin yankıları içinde
Hala aynı yerde seni ve senin getireceklerini bekliyorum
Nerdesin?...
Takvimde bir sayfa göster...
Göster ki geçsin zaman
Bıktım artık 'şimdiden'!
Artık 'gelecek' olsun...